Over Ingeborg

Ingeborg van Gulik (1963), onderwijskundig pedagoog met ruime ervaring als docent in het voortgezet onderwijs en drie jaar ervaring op Campus Wyldemerk. Sinds 2011 heeft ze haar eigen bedrijf LEF & van Gulik dat jongeren die in de problemen zijn geraakt weer op de rit zet.

Mijn verhaal

Mijn haat- liefde verhouding met het onderwijs werd geboren toen ik na acht jaar de havo verliet zonder diploma. Ook bij mij liep de pubertijd niet zoals ik hem zou wensen. Een nare echtscheiding, geen plekje thuis, spijbelen, het bekende verhaal. Wat me toen al opviel was dat niemand van school er ook maar enige aandacht aan besteedde. En eigenlijk had ik dat wel heel graag gewild. Al beet ik liever mijn tong af dan dat ik dat zou zeggen, laat staan er om vragen.

Maar het leven gaat door; ik trouwde en kreeg kinderen. In die tijd was het nog heel gewoon dat je thuis bleef als moeder dus daar kon ik me lekker achter verschuilen. Maar ergens in mijn achterhoofd wilde ik meer. Ik wilde een baan en mijn eigen geld verdienen en mensen ontmoeten.

Een halfslachtige poging om aan het werk te gaan, liep altijd stuk op het feit dat ik geen papieren had. Totdat ik toch weer terug ging naar school. Gesteund door mijn oudste zoon die toen op het gymnasium zat. Hij zei: “Nou mam, als dit het moeilijkste is wat ze in Nederland hebben, hoef jij je geen zorgen te maken”.

Dat was het zetje waar ik zo lang op gewacht had. Ik meldde me aan op de Hogeschool Rotterdam voor een deeltijd opleiding orthopedagogiek. Opvoedkunde dus. Lekker dicht bij huis: dat was wat ik al 15 jaar deed dus dat moest ik toch kunnen. Ik vond het heerlijk weer naar school te gaan.

Na twee jaar deed zich de kans voor om in plaats van orthopedagogiek te kiezen voor onderwijskunde.

Al mijn frustraties met het onderwijs waren ineens weer helemaal terug. Met de gedachte: ik kan het in ieder geval beter dan hoe het nu gebeurt, maakte ik mijn studie onderwijskunde af en behaalde ook nog mijn 2e graads lesbevoegdheid.

Ik ging lesgeven aan het Veurs lyceum in Leidschendam in levensbeschouwing, culturele en kunstzinnige vorming (ckv) en filosofie. Eigenlijk waren die vakken een excuus voor de kernvraag: wie ben je en waar wil je naar toe. Geweldig om met jonge mensen met dat soort vragen te stoeien! Ik had het heel erg naar mijn zin. Daar op het Veurs lyceum bleek al gauw mijn affiniteit met ingewikkelde jongeren. En hun affiniteit met mij.

Friesland

Ik wilde al heel lang graag naar Friesland verhuizen en toen zich de gelegenheid voordeed om op campus Wyldemerk te gaan wonen en werken, hoefde ik niet lang na te denken. Het werden de drie mooiste en heftigste jaren van mijn leven tot nu toe.

Campus Wyldemerk was een 24 uursschool waar jongeren konden wonen die niet meer functioneerden op school en thuis. Op de Wyldemerk konden ze werken aan hun diploma en persoonlijke groei. Met een klein team, onder de bezielende leiding van Louis Altelaar, hebben we de campus in drie jaar tot een groot succes weten te maken. Leerlingen die soms al meer dan een jaar uit het onderwijs waren, behaalden diploma’s en overgangsbewijzen, en de verhouding met thuis verbeterde. We hebben tientallen jongeren met een diploma de wijde wereld in kunnen sturen.

Het toverwoordje van de Wyldemerk was ‘verbinding’. Op de campus stond verbinding centraal. Verbinding met jezelf, met je ouders, met je doel, maar vooral met elkaar.

Geen gelijke monniken gelijke kappen. Iedereen is verschillend dus respecteerden we die verschillen. Het was ook een heftige tijd, we vonden alles zelf uit en dat gaat nu eenmaal met vallen en opstaan. Wat het extra zwaar maakte was dat de continuïteit elke keer in gevaar was. Je was dus niet zeker van je baan en in mijn geval zelfs niet van je huis. En uiteindelijk hebben de bezuinigingen een eind gemaakt aan dit prachtige project.